شنبلیله
شنبلیله گیاهی است که عموما در نواحی اطراف دریای مدیترانه و جنوب آسیا رشد می‌کند و در کشورهای هند، چین، پاکستان، ایتالیا، مصر، یونان و … به وفور یافت میشود. همچنین از گیاهان بومی کشور ایران به شمار می‌آید. لازم به ذکر است که علاوه بر برگ‌های سبز گیاه شنبلیله، دانه شنبلیله نیز سرشار از مواد مغذی میباشد و ارزش غذایی بالایی دارد.
شنبلیله سرشار از مواد معدنی مثل مس، پتاسیم، کلسیم، آهن، سلنیوم، روی، منگنز و منیزیم میباشد و از نظر ویتامینی نیز دارای انواع ویتامین‌های گروه B مانند تیامین، ریبوفلاوین، نیاسین، پیریدوکسین، فولیک اسید و نیز ویتامین A و C میباشد. علاوه بر موارد ذکرشده، دانه‌های این گیاه سرشار از پروتئین، لیزین، تریپتوفان، استروئید ساپونین و دیوسژنین میباشد.
شنبلیله به کاهش قند و کلسترول خون کمک می کند و میتواند در درمان دیابت های نوع ۱و ۲ مؤثر باشد دانه شنبلیله التهاب روده و معده را به وسیله پوشاندن جدار معده و روده کاهش میدهد. افزودن 1 قاشق چای‌خوری دانه شنبلیله به غذاها برای رفع سوزش سر دل و رفلاکس توصیه میشود. همچنین این گیاه خاصیت هضم‌کنندگی و ملین دارد و در بسیاری از داروهای گیاهی به عنوان ملین استفاده میشود.
در زمینه کنترل بیماری‌های کلیوی و محافظت از کبد در برابر اثرات مخرب الکل و داروها و در افزایش اشتها در افرادی که دچار بی‌اشتهایی هستند، نقش داشته ، برای بهبود علائم ناشی از بیماری بری‌بری و زخم‌های دهانی، شکاف لب‌ها، زخم‌های مخاطی و … و کاهش رشد سلول‌های سرطان سینه و سلول‌های معیوب خونی در لوسمی ، مصرف 400 میلی‌گرم در روز طی 1-3 وعده توصیه میشود. شنبلیله سطح قند خون را کاهش میدهد و استفاده بیشتر از مقادیر توصیه‌شده باعث افت شدید قند خون میشود. اگر مبتلا به دیابت میباشید با احتیاط و با فاصله از انسولین و داروهای خود از این گیاه استفاده کنید.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.